Βαρέθηκα να τρώω side dishes στα εστιατόρια και τις ταβέρνες

Η αλήθεια είναι ότι ήθελα να το πάθω. Όχι ακριβώς υπό την μορφή μειωμένων επιλογών στα εστιατόρια, αλλά με τη μορφή καλύτερων διατροφικών επιλογών.
Και όταν άλλαξα διατροφικό χάρτη αισθάνθηκα καλύτερα σε δύο επίπεδα. Στην ευεξία μου η οποία μου θύμισε τον εαυτό μου στα δεκαοχτώ του. Μέσα σε λίγες εβδομάδες ένιωσα ότι είχα ενέργεια να κάνω δύσκολες σωματικές εργασίες μέχρι αργά το βράδυ. Σηκωνόμουν ξεκούραστη το πρωί από το κρεβάτι, η επιδερμίδα μου έλαμψε και άλλα ωραία όπως απώλεια λίγων κιλών.

Και στον συντονισμό με το μέσα μου. Αισθάνθηκα ότι βρέθηκα στην πλευρά της όχθης που ήθελα πάντα - ενώ δεν γνώριζα ποια είναι αυτή μέχρι τότε. Η σκέψη μου συντονίστηκε με την φιλοσοφία της ευγενικής διαβίωσης που θεωρούσα ότι ακολουθούσα. Τώρα που ανακαλώ το συναίσθημα μπορώ να πω ότι ένιωσα γαλήνια και ανακουφιστικά.

Η προσωπική μου επανάσταση βρήκε εμπόδια που έπρεπε να προσπεράσω και τα κατάφερα, και συμπαρέσυρε 6 ανθρώπους, τουλάχιστον, σε αλλαγές. Δούλεψα στο project “διατροφική επανάσταση” περίπου έναν χρόνο για να καταλαγιάσει η σκόνη από το περιβάλλον μου και να ξαναμπούμε σε μία κανονικότητα που δεν θα είχε στο επίκεντρο συζητήσεις για την υγεία της οικογένειας.

Και αφού συνέβη αυτό ξεκίνησα με μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση να κοιτάω τον κόσμο στα μάτια και να παραγγέλνω στα εστιατόρια. Στην αρχή ήμουν μαζεμένη και έκανα ό,τι ήταν δυνατό για να μην προκαλέσω αναταραχή και χλευαστικά σχόλια από το προσωπικό της κουζίνας. Στη συνέχεια πέρασα σε μία διάδραση μεσαίου τύπου. Εξηγούσα δηλαδή τί ήθελα, προσπαθώντας πολύ να συμβιβάσω την φιλοσοφία της επιχείρησης με τις ανάγκες μου (το ακριβώς αντίθετο δηλαδή από αυτό που έπρεπε να γίνεται).

Πήγα στο εξωτερικό και ζήτησα κι εκεί vegan φαγητό. Άλλοι με αντιμετώπισαν όπως οι ελληνικές επιχειρήσεις και άλλοι με πολύ διακεκριμένο τρόπο (με την καλή έννοια). Τότε αισθάνθηκα την αυτοπεποίθησή μου να ενδυναμώνεται λίγο περισσότερο. Στο μεταξύ διάβαζα (και διαβάζω) και μάθαινα (και μαθαίνω) λαμπρά νέα για τον vegan τρόπο ζωής και για το μειωμένο αποτύπωμα που έχει στον πλανήτη. Και η αυτοπεποίθησή μου συνέχιζε να μεγαλώνει.

Πλέον βρίσκομαι σε μία κατάσταση που διεκδικώ ένα σοβαρό πιάτο φαΐ στα εστιατόρια που επισκέπτομαι, που ζητάω να έρθει ο σεφ από την κουζίνα να συζητήσουμε εάν ο σερβιτόρος δεν μπορεί να μου δώσει να καταλάβω γιατί στο πιάτο που θέλω δεν μπορεί να βγει το τυρί και να μπουν ξηροί καρποί ή να αντικατασταθεί το βούτυρο με λάδι και διάφορα τέτοια.

Δεν θέλω άλλη τηγανιτή πατάτα, χωριάτικη χωρίς φέτα, χόρτα και φάβα να φάω στις ταβέρνες. Αν και η φάβα είναι πολύ υγιεινό και αγαπημένο πιάτο. Δεν θέλω άλλη μακαρονάδα με σάλτσα ντομάτας ή πίτσα χωρίς τυρί. Θέλω σε όλα τα εστιατόρια και τις ταβέρνες που πηγαίνω να έχω τουλάχιστον δύο επιλογές από όλα. Και στα ορεκτικά, και στα κυρίως και στο επιδόρπιο. Θέλω όταν κάποιο εστιατόριο έχει δημιουργήσει vegan burger να έχει φροντίσει και το ψωμί του burger να είναι vegan! Είναι ανόητο να έχεις vegan burger και το ψωμί να έχει ορό γάλακτος. Δεν πουλάς το πιάτο όσο θα μπορούσες και νομίζεις ότι δεν έχει ζήτηση ο κωδικός.

Τα εστιατόρια και η κοινωνική ζωή έρχονται σαν παράπλευρο project δημιουργίας συνθηκών απόλαυσης στη ζωή μου. Μετά από πολλές προσπάθειες με τον έξω κόσμο στο θέμα, πλέον έχω ωριμάσει κι εγώ.

Καταρχήν κάνω πολύ καλή έρευνα πριν πάω κάπου να δώσω τα χρήματά μου και αρκετές φορές συζητώ εκ των προτέρων με την επιχείρηση τηλεφωνικά. Επιλέγω πολύ περισσότερο από ό,τι παλαιότερα vegan εστιατόρια αν και βρίσκονται μακριά από το σπίτι μου, και εξηγώ στους επαγγελματίες εστίασης ότι τους vegan πρέπει να τους προσέχουν και να τους σέβονται. Διότι οι vegan καταναλωτές δημιουργούν μικρότερο αποτύπωμα στον πλανήτη, στο παρόν και το μέλλον της ανθρωπότητας. Είναι planet friendly όντα και early adopters. Έχουν την τόλμη και την δύναμη να ανοίξουν τον δρόμο ώστε να γίνει πιο εύκολο για τους υπόλοιπους που θέλουν να ακολουθήσουν στο μέλλον. Τους λέω επί λέξη «Να τους αγαπάτε τους vegan».

Γράμμα στον εαυτό μου.
13/12/2022